БИЗГА ШУНДАЙ ГАЗЕТА КЕРАККИ...

Жамият ҳаётининг танаси иқтисодиёт бўлса, унинг жони ва руҳи маънавиятдир.
Шавкат МИРЗИЁЕВ.

Маҳмудхўжа Беҳбудий: “Муҳаррир ила муаллим миллатнинг икки қўлидир”.

Муҳаммад Ал-Хоразмий: “Сўз – гул, иш – мева”.

Ибн Сино: ҳакимнинг учта қуро-ли бор: сўз, гиёҳ ва тиғ. Сўзнинг энг ёмони – амал қилинмай кетганидир.

Элхач Камал: “Сўзни жойида гапирсанг, уруғни вақтида эккандай бўласан”.

Газеталар тарих соатининг лаҳзаларини юритгувчи капгирдир.
Артур Шопенгауэр.

Наполеон1: Сиз мени Франциянинг ҳукмдори деб биласиз, агар эркин матбуот бўлмаганида мен уни уч ой ҳам бошқара олмаган бўлардим.

“New York Times” нашри “ҳар бир янгилик чоп этишга лойиқдир” деган шиор билан 120 йилдирки босилиб, газетанинг бир бурчагида ҳамманинг эътиборини тортиб турибди.

XXI асрда дунёни ахборот бошқараяпти. Ахборотнинг жиловдори эса инсон. Лекин бир глобал хатар бор: ахборот қабиҳ мақсадларга йўналти-рилса, у даҳшатли қуролга айланади.

Танқид худди хат ташувчи каптарга ўхшайди, у доим қайтиб келади.

Замон зарурати: “Бизга шундай газета керакки, саҳифаларидан лўнда ифода, аниқлик, холислик, ошкоралик, ҳозиржавоблик, долзарблик уфуриб турсин!"

 Янгиланаётган жамият учун янгиланаётган газеталар сув ва ҳаводек зарур.